Woensdag 13 September

Het was weer voor dag en dauw verzamelen voor het ontbijt voor het laatste dagje Chicago deze vakantie. Althans 9 uur in de ochtend is voor mij voor dag en dauw tijdens de vakantie.
De keuze voor het ontbijt was deze dag gevallen op Yolk, een Amerikaanse keten van calorie-dealers.
Nou bleek het hele reisgezelschap over een verbluffend aanpassingsvermogen te beschikken wanneer het het tot zich nemen van calorieën betrof, dus de koks konden hun mouwen opstropen.
Wafles, pancakes, eieren op allerlei manieren bereid, alles kwam voorbij. De koffie was helaas ouderwets Amerikaans en viel in de categorie gecultiveerd slootwater waar vluchtig een koffieboon doorheen was geslagen. Gewoon niet te zuipen dus.

De eerste activiteit voor deze dag was het een bezoek aan de 312 Vintage Guitar Shop. Volgens de verhalen een guitar shop met altijd 312 bijzondere vintage gitaren in de winkel. Speciaal door Ineke voor mij uitgezocht. Ik was erg benieuwd.
De shop lag een stukje buiten downtown Chicago. Een klein half uurtje met de metro en dan nog een half uur lopen.
Er wordt niet veel gepraat in de metro van Chicago, ook niet veel gelachen. Totdat ondergetekende even niet goed oplette en bij het optrekken van de metro de gekste capriolen moet uithalen om ervoor te zorgen dat ik niet languit door de coupé schuif. Van je reisgenoten moet je het hebben, die kwamen niet meer bij. Geen groter vermaak dan leedvermaak. Het bezorgde de rest van de tot dan toe sacherijnig kijkende reizigers ook hun lachmomentje voor die ochtend. Mijn taak zat er weer op.
  
Na een reis van een uur kwamen we er achter dat het meest bijzondere aan de 312 Vintage Guitar Shop was, dat hij niet meer bestond. Een leeg verlaten pand met een groot bord “for lease” voor het raam. Het beloofde een bijzondere dag te worden....    

De volgende activiteit was een rondje met “the loop”, een metrobaan die boven de straten van dowtown Chicago gebouwd is en waarmee je een rondje downtown kunt doen.
Volgens Ineke zijn er menig achtervolgingsscenes gefilmd onder the loop.
   

Vervolgens was het tijd voor een shopmomentje op de Magnificent Mile, een soort van PC Hooftstraat in Chicago. Veel dure merkwinkels met prijzen die niet in het vakantiebudget waren opgenomen. Annie wilde toch even in Macy’s gewinkeld hebben, maar hield het wijselijk bij kijken, kijken, niet kopen.
 

Tante Annie begint haar eigen winkeltje in Chicago 

Voordat we naar de baseball game zouden gaan, stond er nog een bezoek aan the Green Mill Cocktail Lounge op het programma.
The Green Mill is de oudste jazz club in Chicago, geopend in 1907, en vooral bekend vanwege de geschiedenis met de Chicago maffia. Het was de club waar Al Capone al zijn zaken regelde.

De club was zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat gelaten, echt schitterend. De historie en het maffiaverleden dropen bijna van de muren.
Al Capone’s favoriete booth was ongeroerd gelaten, tactisch opgesteld zodat zowel de voordeur als de achterdeur vanaf de tafel in de gaten gehouden kon worden.

Tielse maffia in Al Capone's booth

De barkeeper schonk niet alleen een erg goede G&T (ijs, veel gin, 2 druppels tonic en een schijfje lemon), maar beantwoordde al onze vragen en had mooie anekdotes over de toch ietwat dubieuze geschiedenis van the Green Mill.

De avond was gereserveerd voor een baseball game Chicago Cubs – New York Mets in Wrigley Field.
Wrigley Field is een prachtig historisch stadion, het oudste stadion in major league baseball.

Annie bleef zich met een aandoenlijk enthousiasme verbazen over de meest gewone zaken rondom het stadion.
“kijk nou toch....politieagenten op de fiets!”.
“Ehm....wijkagent Otto rijdt al jaren op de fiets door Tiel Annie...”
“Ja, maar dat is anders. Dit is in Amerika.”
Het was een prachtige wedstrijd met alles erop en eraan. 4 homeruns, stootslagen, steals, double plays. Zie ook de videoclip in "video's".
Zelfs Erika en Trudy, die weinig of niets met honkbal hebben, hadden genoten.
We hebben ons gedragen als volleerd baseball fans: bier, nachos, snacks, netjes opstaan tijdens The Star-Spangled Banner, klappen voor één of andere militair die tussen de innings door geëerd werd (waarschijnlijk voor het uitmoorden van onschuldige burgers in een land waar hij niks te zoeken had) en het luidkeels meezingen van Take Me Out to the Ballgame tijdens the seventh inning stretch.
Trudy’s favoriet Javier Baez werd uitgeroepen to de game changing player of the match. Dat Javier tot Trudy’s favoriet was uitgeroepen had echter niets met zijn baseball kwaliteiten te maken.
 

  

Tribunes gebouwd op de daken van de huizen naast het stadion

Na afloop van de game met de metro terug naar het hotel voor nog een afzakkertje in de pub om de hoek. Uiteraard niet voordat Annie nog een t-shirt had gekocht van een Rolling Stones tong in Wrigley Field.