Vrijdag 22 September

22 september 2017 - Clarksdale, Mississippi, Verenigde Staten

Muscle Shoals had indruk op ons gemaakt en wij hadden indruk op Muscle Shoals gemaakt.
Maar het was weer tijd om verder te reizen.
Next stop was Clarksdale, een rit van ruim 300 km door Alabama en Mississippi.

De route was redelijk saai. We trokken voornamelijk langs uitgestrekte katoenplantages.
De slavernij is alweer een redelijke tijd geleden afgeschaft in het zuiden van de USA. De armoedige trailers en andere bouwvallen deden vermoeden dat de leefomstandigheden van de arbeiders nog steeds niet substantieel verbeterd waren.

Clarksdale is een stadje met een enorme blues-historie. Het was de geboorteplaats van o.a. Sam Cooke, John Lee Hooker en Ike Turner. Vele andere blues legendes zijn er geboren, zijn er opgegroeid, of hebben er een tijd gewoond (Muddy Waters, WC Handy, Howlin’ Wolf, etc.).
Ook is het volgens de overlevering de plaats waar Robert Johnson op de kruising van highway 61 en 49 zijn ziel aan de duivel verkocht en vervolgens het legendarische bluesnummer Crossroads schreef.

IMG_9052

Je zou verwachten dat dit een mooi thema was voor een toeristische trekpleister, zodat de lokale bevolking daar op de één of andere manier ook nog van mee kon profiteren.
Dat was niet bepaald het geval.
De buitenwijken van Clarksdale zagen er enorm armoedig en troosteloos uit.
De receptioniste van het hotel, dat aan de rand van Clarksdale lag, adviseerde om zeker ’s avonds niet te voet vanaf downtown terug te lopen naar het hotel. Daar werd een groep van 6 argeloze witte toeristen toch als een extra bron van inkomsten gezien.
De armzalige toestand waarin de bewoners van de buitenwijken zich bevonden in ogenschouw genomen, snap ik ook nog wel dat ze best met ons willen delen.

Er was Uber beschikbaar in Clarksdale. Dat wil zeggen dat Christina uit Clarksdale via de Uber-app bereikbaar was, als ze niet net op de wc zat of de bedden stond op te maken. Want dan was er geen Uber beschikbaar in Clarksdale.
Die middag had Christina vermoedelijk andere werkzaamheden, geen response op de Uber app, dus lieten we een taxi voorrijden.
Blijkbaar was er ook maar 1 taxi in Clarksdale. En die was heel oud en gammel. Dat gold ook voor de taxichauffeur, die nog slechts 1 tand had en bijzonder plat “Mississipies” sprak.
Dat weerhield hem er niet van om veel te praten. Echt heel erg goed te verstaan was de oude baas niet, maar als hij zijn tandje blootlachte, lachten wij gewoon gezellig met hem mee, zodat het net leek of wij hem verstaan hadden en hem net zo grappig vonden als hij zichzelf vond.
Hij kende wel heel veel mensen uit de achterstandswijk waar we doorheen reden. Terwijl hij met een slakkengangetje van zo’n 15 km/u tussen de troosteloze huizen doorreed, bleef hij zwaaien, toeteren en roepen.
Een veiligheidsgordel zat er niet meer in die oude rammelbak, ook geen taximeter. Maar hij rekende zonder blikken of (zichtbaar) blozen gewoon $6,50 per persoon, wat behoorlijk aan de prijs was voor een ritje van slechts 1,3 km. Ik vermoed dat hij een topdag had die dag.

We lieten ons afzetten bij Blues Club Ground Zero, een club opgezet door o.a. Morgan Freeman.
Aan de buitenkant zag de tent er werkelijk niet uit. Binnen was het gelukkig een stuk beter.
Een behoorlijk grote tent met een vast podium waar iedere avond live-muziek was.
Volgens een groot spandoek buiten en binnen was Ground Zero the “voted number1 Blues Club in the nation”. Dat zag je er dan weer niet direct aan af. Waarschijnlijk een self-proclaimed no.1.

IMG_9068 IMG_9069 IMG_9366 IMG_9364 IMG_9022 IMG_9023

Het weekend dat wij in Clarksdale waren was er het jaarlijkse Cigar Box Guitar Festival.
Een cigar box guitar is van oorsprong , zoals de naam reeds doet vermoeden, een zelfgemaakte gitaar met een sigarenkist als klankkast. Ongetwijfeld ontstaan doordat de straatarme katoenplukkers in oude tijden wel the blues hadden, maar geen geld.
Tegenwoordig is het meer een sub-cultuur van mannen die wel geld hebben om zelf mooie gitaren te maken of laten maken met een vierkante body, ala Bo Diddley.
Er kwam er zelfs eentje aan tafel een gitaar showen die gemaakt was van een tuinschop. Erg grappig om te zien, maar een legendarische gitaarsolo zal er waarschijnlijk nooit op gespeeld gaan worden.
IMG_9024 IMG_9034
Als een soort van openingsavond van het Cigarbox Guitar Festival, was er die avond een reeks optredens van cigar box guitar gerelateerde muzikanten in de Ground Zero Blues Club.

IMG_9368

Wij hadden de twijfelachtige eer om als eerste Watermelon Slim het podium op te zien schuifelen.
Deze oude baas was 90 jaar oud en bleek een legende in Clarksdale te zijn.
Het moet gezegd, zijn stem was nog verrassend krachtig voor een 90-jarige. In zijn steel-guitar spel waren duidelijke invloeden van reuma en spierverstijving terug te horen.  Zie ook de videoclip "Watermelon Slim".
De krasse grijsaard zou eigenlijk maar een paar nummertjes spelen, maar bleef tot grote schrik van de organisatie gewoon doorgaan. Wellicht dat hij dacht dat het wel eens zijn laatste optreden zou kunnen zijn, wat op zijn leeftijd niet geheel ondenkbaar was.
Uiteindelijk gingen de volgende muzikanten gewoon het podium op en mocht Watermelon Slim nog een paar nummers mee fiedelen voordat het het podium af gebonjourd werd.
IMG_9032 IMG_9037 IMG_9038 IMG_9039

Cigar Box Guitar muziek is best leuk voor een nummertje of 3. Daarna begint het toch wel behoorlijk te vervelen.
Bovendien blijken die zelfgemaakte sigarenkistjes gitaren met veel metaal niet geheel storingsvrij te zijn. Slim had een enorme brom in zijn gitaar, maar die werd er blijkbaar door zijn gehoorapparaat uit gefilterd, want die brom bleef het hele optreden lang heel hard brommen. Dat wordt op een gegeven moment toch bijzonder irritant.

IMG_9369
De "prachtige" menukaart van Ground Zero, die Annie heel graag mee wilde nemen voor in het plakboek...

IMG_9028 IMG_9029
Het eten was prima bij Ground Zero. De gepofte aardappel van Ineke lachte je zelfs toe...

IMG_9367
De deuren van de toiletten sloten niet heel erg goed, dus moest er altijd beveiliging aan de deur.

Iedereen had wel voldoende gegeten, gedronken en cigar box gitaar gehoord, dus na de 2e set Christine maar weer eens ge-Uberd, die nu wel reageerde.
Christine had een pick-up truck voor 4 personen, maar wilde er ook best 6 inladen. Annie voorin bij Kees op schoot. Erika overdwars achterin over Ineke, Trudy en mij.
Het was gelukkig maar een kort ritje....     

IMG_9192 IMG_9040 IMG_9044

Foto’s